Beste HR-collega's,
Trends komen en gaan. Er zijn genoeg trendwatchers en academici die ze perfect opvolgen en duiden. Mijn insteek is anders. Ik vertrek vanuit de praktijk. Pragmatisch. Met een sterke visie op de snel veranderende rol van HR.
De turbulente tijden creëren momentum. Niet voor iedereen. Wel voor wie in die turbulentie toch ook opportuniteiten spot en vervolgens een plek opeist aan de tekentafel. Als strategische sparringpartner van de business.
HR vervelt dan van uitvoerder naar bouwer. Van reactief naar proactief. Van technologievolger naar partner in transformatie. Met een vaste plek aan tafel.
Hoe? Dit is mijn nieuwjaarsbrief aan jullie, HR-collega’s.
mijn eerste wens: dat jullie de mensen echt zien
Wat als krapte geen probleem is om op te lossen, maar een uitnodiging om anders te kijken naar wie er al is?
Dan zie je in een vastgelopen team lead een talent dat elders kan openbloeien. Dan hóór je de medewerker die al maanden van een andere rol droomt. Dan kijk je naar een langdurig zieke medewerker vanuit het perspectief van een comeback. En je ziet in een kandidaat zoveel meer dan de vinkjes die ontbreken.
Dat is de Whole Person Strategy: vertrekken vanuit talent, motivatie, leervermogen, context en welzijn. En dat verbinden met wat de organisatie nodig heeft.
Mijn wens voor 2026: dat jullie de mensen echt zien. En dat daardoor nog veel andere ogen opengaan.
mijn tweede wens: dat groei een nieuwe betekenis krijgt
De tijd van lineaire groei is voorbij. De vraag is niet langer hoeveel mensen je aanwerft, maar hoeveel impact je creëert met wie er al is. Productiviteit en toegevoegde waarde worden de echte kerncijfers.
De focus verschuift van reflexmatig rekruteren naar doelgericht ontwikkelen. Reskilling en upskilling worden bewuste strategische keuzes.
Technologie speelt daarbij een sleutelrol: AI-fluency wordt basiskennis. Niet als doel, maar als hefboom om mensen sterker te maken in hun job. Want hoe meer technologie, hoe belangrijker het menselijke wordt: empathie, een scherp analytisch beoordelingsvermogen en verbinding.
Mijn wens: dat jullie in 2026 mensen laten groeien. Met technologie als bondgenoot, niet als bedreiging.
mijn derde wens: dat activering jullie verborgen groeimotor wordt
Langdurig zieken, mensen zonder job maar met heel wat jaren op de professionele teller, mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, … vandaag staan ze nog te vaak aan de zijlijn. Ten onrechte, want inclusie is geen liefdadigheid, maar een troef voor organisaties, een economische noodzaak én een maatschappelijke opdracht.
Activering vraagt echter meer dan goede bedoelingen: het vraagt begeleiding, slimme jobcrafting, brugfiguren en leiderschap dat echte psychologische veiligheid biedt.
Mijn wens voor 2026: dat jullie ook het talent aan de zijlijn benaderen en echt zien.
mijn vierde wens: dat loontransparantie een hefboom wordt voor een eerlijk gesprek
Loon is geen louter rationeel gegeven. Het is emotie, erkenning, waardering. En een belangrijk signaal.
De Europese richtlijn rond loontransparantie biedt ons een kans om billijkheid te verankeren, verschillen uit te leggen en frustraties weg te nemen. Transparantie alleen volstaat niet. Een loonbeleid moet geënt zijn op individuele waardering, context en de erkenning van schaarse vaardigheden.
De dynamiek verandert immers helemaal wanneer leidinggevenden kunnen zeggen: “Dit is wat jouw bijdrage waard is” in plaats van “Dit is wat we kunnen betalen.”
Mijn wens voor 2026: dat jullie transparantie niet zien als bedreiging, maar als een hefboom. Voor vertrouwen, eerlijkheid en gesprekken die al te lang zijn uitgesteld.
mijn vijfde wens: dat jullie ladders inruilen voor netwerken
Loopbanen zijn geen ladders meer, maar netwerken van vaardigheden, ervaringen en opportuniteiten. Dat betekent heel concreet dat we moeten sturen op vaardigheden in plaats van functietitels, interne mobiliteit moeten stimuleren en werken met korte, gerichte leertrajecten die mensen snel inzetbaar maken. Alles draait ook hier rond strategic workforce management.
Mijn wens voor 2026: dat talent in 2026 een helder en persoonlijk perspectief krijgt. Niet alleen op de volgende job, maar op duurzame inzetbaarheid. Lifelong learning wordt lifelong discovery.
mijn zesde wens: dat resultaat primeert op aanwezigheid
Flexibiliteit is een basisvoorwaarde om talent aan boord te houden. Organisaties die blijven sturen op aanwezigheid en controle, verliezen mensen aan concurrenten die hun medewerkers wel durven te vertrouwen. Succesvolle bedrijven sturen op output: duidelijke doelen, autonomie en verantwoordelijkheid.
Dat vraagt een ander soort leiderschap, een andere manier van evalueren en een HR-aanpak die leidinggevenden ondersteunt in resultaatgericht coachen.
Op die manier wordt het kantoor geen verplicht nummer, maar een magneet. Een plek waar je wíl aanwezig zijn om samen te werken.
Mijn wens voor 2026: dat jullie in 2026 veel kantoormagneten mogen smeden.
tot slot
Verandering is geen bedreiging, maar brandstof. Momentum komt niet uit perfecte plannen, maar uit beweging, uit de durf om te starten zonder alle antwoorden te hebben.
Wat houdt je tegen? Zelden tijd of middelen. Vaker de illusie dat wachten veiliger is.
2026 wordt wat we ervan maken. Aan tafel. Niet aan de zijlijn.