De helft (52%) van de beroepsbevolking wereldwijd maakt zich zorgen over de impact van de economische onzekerheid op hun jobzekerheid. Belgen (41%) zijn over het algemeen optimistischer. Dat blijkt uit het meest recente Workmonitor-onderzoek van hr-dienstverlener Randstad. Dit onderzoek werd uitgevoerd bij 35.000 werknemers in 34 markten, waaronder 1.000 Belgen.
Het moeilijke economische klimaat, met wereldwijd stijgende kosten van levensonderhoud en inflatie, heeft werknemers wereldwijd ertoe aangezet op zoek te gaan naar nieuwe bronnen van inkomsten. Opvallend: de Belgen zijn optimistischer en minder geneigd actie te ondernemen dan werknemers in de rest van de wereld.
Om de kosten van levensonderhoud te helpen beheersen overweegt een vijfde (21%) van de werknemers wereldwijd ontslag te nemen om een betere job te vinden om de stijgende kosten te helpen dragen ten opzichte van 13% in België.
Veel heeft uiteraard te maken met hoe onze arbeidsmarkt gestructureerd is. In tegenstelling tot heel wat andere landen is onze arbeidsmarkt vrij rigide: er zijn weinig tijdelijke contracten en er worden relatief weinig mensen ontslagen. Daarnaast zorgen systemen zoals de automatische loonindexering, anciënniteit en opzegtermijnen dat mensen ook minder snel van werk veranderen.
Naast het zoeken van nieuwe job geeft een kwart (25%) van de werknemers wereldwijd aan het besluit te hebben genomen om een tweede baan aan te nemen of te zoeken. Ook dit ligt in België lager (19%). Het zijn vooral de mensen die aan het begin van hun carrière staan die op zoek gaan naar een bijbaan. Meer dan de helft (51%) van de Belgische respondenten die aangeeft een tweede job aangenomen te hebben of te zoeken is onder 35 jaar. Het betreft ook duidelijk meer vrouwen (58%) dan mannen (42%).
tabel
Hoewel volgens cijfers van de RSZ het aantal mensen die tewerkgesteld waren in flexijobs steeg van 56.927 in 2019 (Q2) naar 98.370 in 2022 (Q2), is er ook plaats nodig voor nuance, aldus Van der Linden: “Het aantal mensen dat laaggeschoold is en met één job niet rondkomt, wordt vaak overschat. Ook hier speelt de rigiditeit van onze arbeidsmarkt. De stijgende levensduurte wordt in ons land grotendeels opgevangen door de automatisch loonindexering. Bovendien kent ons land vrij hoge minimumlonen. Het zijn vooral mensen die niet werken, die in de armoede belanden."